Γενική Χειρουργική, Υγεία
Οξυτενή κονδυλώματα του πρωκτού: Σύγχρονη και ασφαλής θεραπεία
06/08/2017 , 5:48 PM
Όθων Μιχαήλ MD, MSc, PhD - Γενικός Χειρουργός
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Είναι παντρεμένος με την Δικηγόρο Αθηνών Ρομίνα Καραγιάννη. Είναι Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «Άριστα» καθώς και κάτοχος τίτλου Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Λαπαροσκοπική, Ελάχιστα Επεμβατική και Ρομποτική Χειρουργική. Είναι Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής του Ιατρικού Παλαιού...
Τα οξυτενή κονδυλώματα του πρωκτού είναι το πιο συχνά σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα που αντιμετωπίζεται από τους χειρουργούς.
Πρόκειται για μαλακές εκβλαστήσεις στο χρώμα ή λίγο διαφορετικό απο το χρώμα του δέρματος. Εμφανίζονται συχνότερα ως πολλαπλές συρρέουσες ομάδες που καταλαμβάνουν το δέρμα της πρωκτικής χώρας, υπάρχουν και περιπτώσεις όμως που εμφανίζονται ως μεμονομένες βλάβες και σε διαφορετικά σημεία της πρωκτικής και περιπρωκτικής περιοχής.
Αναπτύσσονται επίσης στο πρωκτικό σωλήνα, και ειδκά σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς μπορεί να επεκτείνονται και μερικά εκατοστά μέσα στο τελικό τμήμα του εντέρου πάνω απο την οδοντοτή γραμμή. Το μέγεθος τους ποικίλει από μερικά χιλιοστά ως και αρκετά εκατοστά.
Οι μορφολογικοί τύποι των κονδυλωμάτων είναι έξι:
1. Μορφή μικρού κουνουπιδιού, ανοιχτού ή σκούρου χρώματος
2. Μορφή μικρού και λείου λόφου, στο χρώμα της επιδερμίδας
3. Μορφή με υπερκερατωσική επιφάνεια, ανάγλυφη και τραχεία
4. Μορφή επίπεδη, σαν κηλίδα σκούρου χρώματος
5. Μορφή νηματοειδής δίκην θυσάνου, συνήθως ανοιχτόχρωμη
6. Μορφή με μίσχο, δίκην θηλωμάτων, συνήθως σκουρόχρωμη
Ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι οι θηλωματοϊοί του ανθρώπου (Human Papilloma Virus, HPV). Οι HPV είναι DNA ιοί. Περισσότερο από 100 τύποι HPV έχουν απομονωθεί και χωρίζονται σε δύο ομάδες: α) στους χαμηλού κινδύνου (μη ογκογόνους) και β) στους υψηλού κινδύνου (ογκογόνους). Από τους HPV τύπους 6, 11, 16, 18, 30, 42, 43, 44, 45, 51, 52, και 54 που συνδέονται με τα οξυτενή κονδυλώματα του πρωκτού, οι τύποι 6 και 11 είναι οι πιο συχνοί (≈90%) και είναι χαμηλού κινδύνου, ενώ οι τύποι 16 και 18 έχουν πιο επιθετική συμπεριφορά και ευθύνονται για δυσπλασίες και κακοήθη εξαλλαγή. Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα καθώς πολλές φορές διαπιστώνεται συνύπαρξη πολλών τύπων του ιού (10-15%) στον ίδιο ασθενή.
Ο συνήθης μεταδοτικός τρόπος είναι η μόλυνση με τη σεξουαλική επαφή. Υπολογίζεται ότι περίπου τα δύο τρίτα των ατόμων που θα έρθουν σε σεξουαλική επαφή με σύντροφο που έχει κονδυλώματα θα αναπτύξουν τελικά και οι ίδιοι. Έτσι, αν και μπορεί να παρατηρηθούν σε γυναίκες και φυσιολογικούς άνδρες, ο τυπικός ασθενής με οξυτενή κονδυλώματα του πρωκτού είναι ο ομοφυλόφιλος άνδρας Μετά την μόλυνση, ακολουθεί περίοδος επώασης περίπου δύο με τρεις μήνες και αφού εγκατασταθούν, τα κονδυλώματα μεταβάλλονται ελάχιστα με τη πάροδο του χρόνου, αναπτύσσονται βραδέως και αυξάνουν σε αριθμό.
Θεραπεία για τα κονδυλώματα
Τη θεραπεία με στόχο τη βλάβη αποτελούν η χειρουργική εκτομή και διάφορες καταστροφικές μέθοδοι όπως: ηλεκτροκαυτηρίαση, CO2 laser, κρυοχειρουργική. Η χειρουργική εκτομή εφαρμόζεται για την πλήρη αφαίρεση των κονδυλωμάτων και είναι η μόνη που παρέχει τη δυνατότητα για ιστολογική εξέταση. Όταν πρόκειται για περιορισμένες βλάβες μπορεί να γίνει και με τοπική αναισθησία. Το ποσοστό υποτροπής των κονδυλωμάτων μετά απο χειρουργική αφαίρεση είναι λιγότερο από 10%.
Η μέθοδος της ηλεκτροκαυτηρίασης καταστρέφει τον προσβεβλημένο ιστό. Είναι ιδιαίτερα επώδυνη και προκαλεί σπασμό στους σφιγκτήρες τόσο στη διάρκεια όσο και μετά την εφαρμογή της μεθόδου, για το λόγο αυτό είναι καλύτερα να συνδυάζεται με γενική αναισθησία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλο όγκο κονδυλωμάτων. Καταστρέφεται και υγιής ιστός που περιβάλλει την βλάβη, έτσι η στένωση αποτελεί μπορεί να αποτελέσει μια σημαντική επιπλοκή. Η υποτροπή ανέρχεται περίπου σε ποσοστό 10-25%.
Η κρυοχειρουργική θεραπεία γίνεται με υγρό άζωτο (-196ºC), το οποίο ψύχει τα κονδυλώματα και τα καταστρέφει.
Η θεραπεία με Laser χρησιμοποιεί την εστιασμένη ενέργεια υπέρυθρου φωτός για την εξάχνωση των κονδυλωμάτων. Η ποδοφυλλοτοξίνη, είναι αντιμιτωτικός παράγοντας, ο οποίος καταστρέφει τα κονδυλώματα προκαλώντας νέκρωση. Το διχλωροξικό/τριχλωροξικό οξύ είναι ισχυρός καυστικός παράγοντας, γι’ αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην εφαρμογή του. Η δράση του είναι αποκλειστικά τοπική καταστροφή των ιστών.
Όλοι οι ασθενείς που έχουν ιστορικό με κονδυλώματα ανεξάρτητα από το είδος της θεραπείας, είναι πάντοτε σε κίνδυνο να υποτροπιάσουν. Για το λόγο αυτό σε περιοχές με θεραπευμένα κονδυλώματα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται αλοιφές που περιέχουν κορτιζόνη, επειδή μπορεί να μειωθεί τοπικά η ανοσιακή ικανότητα και να αναζωπυρωθούν τα κονδυλώματα. Επίσης, οι ανθεκτικές και υποτροπιάζουσες περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά για να διασφαλίζεται η αναγνώριση και αντιμετώπιση όλων των κονδυλωμάτων και να μειωθεί σημαντικά το ποσοστό υποτροπής.
Συνοπτικά, η θεραπεία των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων δεν πρέπει μόνο να στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, αλλά και στην μείωση της πιθανότητας υποτροπής της νόσου. οι τρόποι αντιμετώπισης είναι:
- Kαταστρεπτικά χημικά (τριχλωροξικό οξύ, ποδοφυλλίνη, ποδοφυλλοτοξίνη, 5-φλουορουρακίλη)
- Aνοσοτροποποιητικά (Iντερφερόνη-α, Imiquimod)
- Xειρουργικές μέθοδοι (Laser CO2, χειρουργική εκτομή, εκτομή με ηλεκτρικό βρόχο)
Επαναλαμβάνουμε οτι η χειρουργική θεραπεία των κονδυλωμάτων, με τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων RF ή Laser, είναι μια αναίμακτη, ανώδυνη και ασφαλής μέθοδος. Διενεργείται βιοψία και ταυτοποίηση του τύπου του ιού που μπορεί να προκαλέσει μελλοντικά καρκίνο. Δεν χρείαζεται γενική αναισθησία, δεν χρειάζεται νοσηλεία, δεν υπάρχει πόνος.
Το σημαντικότερο πλεονέκτημα βέβαια της χειρουργικής θεραπείας είναι η αναγνώριση και αφαίρεση κονδυλωμάτων που βρίσκονται μέσα στον πρωκτό και φτάνουν μέχρι το ορθό, που με τις άλλες μεθόδους δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν. Έτσι μειώνεται έως και εξαλλείφεται η πιθανότητα υποτροπής ή μετάδοσης του ιού σε άλλον σύντροφο.
Διαβάστε περισσότερα
Κονδυλώματα: Γιατί πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικά
Σχετικά άρθρα
