Ινομυώματα μήτρας: αντιμετώπιση

Τα

ινομυώματα

είναι καλοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται στην

μήτρα

. Η αιτιολογία τους παραμένει άγνωστη, η ανάπτυξή τους όμως σχετίζεται με τα επίπεδα οιστρογόνων στο αίμα. Σπάνια αναπτύσσονται πριν τα 20 έτη, ενώ το μέγεθός τους μειώνεται μετά την εμμηνόπαυση. Στην ηλικία των 40 ετών, περίπου το 40% των γυναικών έχει κάποιο ινομύωμα. Συνήθως εμφανίζονται ως σκληροί, στρογγυλοί και καλά διαχωρισμένοι όγκοι στη μήτρα.

Οι περισσότερες γυναίκες που έχουν ινομυώματα δεν το γνωρίζουν, γιατί μπορεί να παραμείνουν μικρά και ασυμπτωματικά. Τα συμπτώματα που μπορεί να προκαλέσουν είναι διαταραχές στην περίοδο, πόνο χαμηλά στην κοιλιά ή κατά την επαφή, υπογονιμότητα ή αυτόματες αποβολές. Το μεγάλο μέγεθος και η θέση των ινομυωμάτων μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στα γύρω όργανα. Σπάνια μπορούν να εξαλλαγούν σε κακοήθεις όγκους, αλλά το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο από 1 στα 1000.

Η διάγνωση τους στηρίζεται στα συμπτώματα της ασθενούς, στα ευρήματα υπερήχων, γυναικολογικής εξέτασης και μαγνητικής ή αξονικής τομογραφίας. Αν το ινομύωμα δεν ενοχλεί παρακείμενα όργανα, δεν προκαλεί αιμορραγίες και δεν συνυπάρχει με καταστάσεις υπογονιμότητας, χρειάζεται απλώς παρακολούθηση. Χρειάζεται αντιμετώπιση όταν η γυναίκα έχει επώδυνη περίοδο, αιμόρροια μεταξύ δύο περιόδων, γρήγορη αύξηση του μεγέθους των ινομυωμάτων, υπογονιμότητα ή πόνο στη περιοχή της πυέλου.

Η αντιμετώπισή τους γίνεται με:

• Συμπτωματική θεραπεία. Χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, αντισυλληπτικών δισκίων ή ενδομητρικών σπειραμάτων, σκευασμάτων σιδήρου.

• Θεραπεία με κατευθυνόμενη δέσμη υψηλής έντασης υπερήχων: νέα αναίμακτη μέθοδος που γίνεται με την καθοδήγηση Μαγνητικού τομογράφου.

• Εμβολισμό της μητριαίας αρτηρίας. Με αυτή την μέθοδο σταματάει η αιμάτωση του ινομυώματος, οπότε νεκρώνεται και μειώνονται οι διαστάσεις του.• Χειρουργική αντιμετώπιση. Αποτελεί το «χρυσό κανόνα» στην αντιμετώπιση των ινομυωμάτων. Μπορεί να γίνει με ανοικτής τομή ή λαπαροσκοπικά (λαπαροσκοπικές τεχνικές όπως κλασσική, ρομποτική ή Single Port τεχνική).

Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να γίνει είτε με ινομυωματεκτομή (αφαίρεση μόνο του ινομυώματος) είτε με

υστερεκτομή

(αφαίρεση του ινομυώματος μαζί με την μήτρα).Η υστερεκτομή μπορεί να γίνει με ταυτόχρονη αφαίρεση των ωοθηκών ή όχι. Στην περίπτωση των ινομυωμάτων αποτελεί οριστική λύση. Πρέπει να γίνεται, όταν η μήτρα με τα ινομυώματα είναι πολύ μεγάλη, όταν η γυναίκα έχει ολοκληρώσει την τεκνοποίηση ή υπάρχει υποψία για κακοήθεια.

Συμπερασματικά, η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων, μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Εναπόκειται στον θεράποντα γυναικολόγο να εξηγήσει στη γυναίκα τους τρόπους και να εξατομικεύσει την θεραπεία της ασθενούς.